انـا فـتـحـنـای خـدا یعـنی ابالـفـضل            بی دست و فوق دستها یعنی ابالفضل

هرکـس گـرفـتـار آمده آسـوده باشد            دارالادای قـرض ما یعنی ابالفضل

یا کاشف الکرب الحسین ما کلید است            رمـز قـبـولی دعـا یـعـنی ابالفـضل

نیم دلش وقف حسن نیمی حسین است            جمع شجاعت با سخا یعنی ابالفضل

دست ردش را ارمنی ها هم ندیـدند            با هر غریـبه آشـنا یـعـنی ابالفـضل

هرجا که شد حرف از کرم یعنی حسن جان            هرجا که شد حرف از وفا یعنی ابالفضل

بر شأن او کل شهیدان غبطه دارند            بـالا نـشـیـن اولـیـا یـعـنی ابالفـضل

اصلا علی را در وجودش جمع کردند            آئـیـنـۀ حـیـدر نـمـا یـعـنی ابالفضل

یـاد قـدیـمـی ها دوبـاره دم گـرفـتـیم            سقای دشت کـربـلا یعنی ابالـفـضل

دستش جدا شد تا که بال و پر بگیرد            یعنی مـقـام شـافـع مـحـشر بگـیـرد